انتقاد از شباهت «نجلا» و «زیرخاکی» وارد است/ حذف ۱۰۰ دقیقه از قصه
تاریخ انتشار: ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۵۲۷۸۷
به گزارش خبرنگار مهر، نشست خبری سریال «نجلا» امروز یکشنبه ۱۸ با حضور مسعود کریمی مدیر گروه فیلم و سریال شبکه سه، خیرالله تقیانی‌پور کارگردان، حسین امیرجهانی نویسنده و جمعی از بازیگران این سریال در روابط عمومی صداوسیما برگزار شد.
تقیانی‌پور در ابتدا درباره انتخاب این سریال دفاع مقدسی برای پخش در بازه نوروز و رمضان بیان کرد: همیشه در ماه رمضان باید سریال‌های سفره افطاری داشته باشیم و علاوه‌بر آن آثار دیگر هم باشند، نباید صرفاً یک نوع از آثار نمایشی را داشته باشیم و به خورد مخاطب بدهیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آرش ظلی پور از بازیگران این سریال بیان کرد: من سال‌ها اجرا کردم در تیم «ماه عسل» و برنامه‌های پربیننده بودم و الان می‌بینم که مخاطبان این سریال را دیده‌اند و بازخورد می‌دهند و به نظرم اتفاق خوبی بود که این سریال در این بازه زمانی پخش شد مخاطب باید انتخاب‌های مختلف داشته باشد.
کریمی در ادامه گفت: زمانی که برای بازه پخش سریال تصمیم‌گیری می‌کردیم به خیلی اتفاقات توجه داشتیم و انتخاب این مجموعه برای نوروز تصمیمی ناگهانی نبود.
حسین امیرجهانی نویسنده سریال نیز اظهار کرد: برای خیلی‌ها این سوال وجود داشت که چرا موقعیت داستانی سریال‌های «زیرخاکی» و «نجلا» در قسمت‌های ابتدایی شبیه به هم بود که این نقد وارد است. با این حال ما سیناپس کامل «نجلا» را زمستان ۹۹ یعنی حتی قبل از اینکه سریال «زیرخاکی ۲» پخش شود ارائه کرده بودیم.
در بخش دیگر تقیانی در پاسخ به سوالی درباره تغییر آمار سریال‌های پربیننده در نظرسنجی‌های مختلف صداوسیما و تلوبیون گفت: من هم سردرگم شده‌ام، یک شبه یک سریال ۷۵۰ هزار بازدید می‌گیرد و برای من هم سوال است که بازدیدهای تلوبیون چگونه است؟ دیروز هم درباره آمار صداوسیما پرسیدم و تا این آمار منتشر نشود تلورانس در آمارها دیده می‌شود. پس باید منتظر ماند تا آمار رسمی منتشر شود.
امیرجهانی درباره پخش سریال در ماه رمضان گفت: ما تصمیم‌گیرنده نیستیم و وقتی صحبتی می‌شود گفته می‌شود که به این دلایل سریال باید پخش شود.
وی در بخش دیگر درباره برخی چالش‌ها عنوان کرد: حدود ۱۰۰ دقیقه از فیلمنامه حذف شد تا به پخش و کنداکتور برسیم اینها به کار ضربه می‌زند اما ترجیح می‌دهم درباره خود کار به صورت فنی‌تر صحبت کنیم.
کریمی در ادامه درباره تعداد کم سریال‌های مناسبتی گفت: به لحاظ مالی کمبود در سریال‌ها وجود دارد و الان همکاران از پرداخت‌ها و دریافتی‌ها گلایه دارند. امیدواریم در همین خردادماه کار نوروز و ماهر مضان سال آینده را جمع کنیم. ما در شبکه ای داشتیم که پروژه‌ای بعد از چند ماه تولید خوابید. در مجموع این رضایت هیچ مدیری در صداوسیما نیست که مخاطب کاهش پیدا کند و ما فکر می‌کنیم هر آنچه را در بضاعت داشتیم عرضه کردیم. ارزش گذاری شاید در سمت مخاطب به گونه دیگری ارزش گذاری شود. سعی ما این است که با برنامه ریزی درست به اتفاقات مثبت برسیم. سال ۹۹ هم که گاندو روی آنتن رفت ما چند گزینه داشتیم اما با یک مخاطب زیاد این سریال مواجه بودیم و دلیل انتخابش بود.
کد خبر 5484590منبع: مهر
کلیدواژه: سریال نجلا سازمان صداوسیما تئاتر ایران سریال ایرانی کارگردان تئاتر نادر طالب زاده خانه هنرمندان ایران تئاتر شهر شبکه تماشا جشنواره فیلم کن شبکه پنج سیما خانه تئاتر موسیقی نواحی فیلم سینمایی رادیو نمایش سریال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۵۲۷۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بحران ادبیات داریم
مریم حسینیان با تأکید بر اینکه بحران ادبیات داریم، می‌گوید: مسئله نقد ادبی، کارگاه‌های ادبی و خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های معتبر را از دلایلی می‌دانم که در فضای ادبی ما بحران، ایجاد کرده و این تقصیر مخاطب نیست.
این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا درباره مسئله مخاطب اظهار کرد: در واقع بحران ادبی است که سبب ریزش مخاطب می‌شود یا باعث می‌شود مخاطب سخت سراغ خواندن کارهای جدید برود؛ نباید همیشه توپ را در زمین مخاطب بیندازیم. به نظرم مخاطب خیلی باهوش است.
او با اشاره به تغییرات سیستم اطلاع‌رسانی و معرفی کتاب، گفت: زمانی رسانه‌های معتبری چون مجلات ادبی و مطبوعات و خبرگزاری‌ها که منابع محدود و مشخصی بودند به مخاطب برای انتخاب کتاب کمک می‌کردند و تکلیف مخاطب روشن بود؛ اما حالا هر کسی می‌تواند یک رسانه برای پیشنهاد کتاب باشد که این موضوع به سردرگمی مخاطب منجر می‌شود. همچنین با رشد ناشران خصوصی تعداد عنوان‌های کتاب افزایش پیدا کرده است و ما با دریایی از انواع کتاب‌ها با ژانرهای مختلف مواجه هستیم و نمی‌دانیم کدام را انتخاب کنیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در یک دهه گذشته کثرت کارگاه‌های آموزشی به ادبیات آسیب‌زده است؛ در واقع این موضوع باعث شده نویسندگان جدید با رزومه پروپیمان نداشته باشیم. از هر کارگاهی که در تهران یا شهرستان برگزار می‌شود، دو یا سه نفر کتاب منتشر می‌کنند، در واقع بحران ادبی دقیقاً اینجاست.
او ادامه داد: زمانی که برای انتشار کتاب سخت‌گیری خاصی وجود نداشته باشد و فردی که دوسه سال است شروع به نوشتن کرده با فیلتر کارگاهی که از آن بیرون‌آمده رمان یا مجموعه داستانی می‌نویسد و ناشران نیز کارشناسی سخت‌گیرانه‌ای در ادبیات داستانی نداشته باشند، این موضوع‌ها باعث می‌شود کتاب درجه یک مخصوصاً در ادبیات داستانی نداشته باشیم. در این سال‌ها عنوان‌های گردن‌کلفت نداشتیم.
این داستان‌نویس یادآور شد: در این سال‌ها بحث معرفی کتاب پررنگ بوده؛ اما بحث نقد ادبی کم‌رنگ شده است. مخصوصاً بعد از دوره کرونا و رشد فضای مجازی، هر کسی در صفحه خود کتابی را مطابق سلیقه شخصی‌اش معرفی می‌کند و معیارهایی که قبلاً برای معرفی کتاب وجود داشت، دیگر وجود ندارد. همچنین خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های ادبی معتبر نیز در بحران ادبیات مؤثر بوده است؛ به‌هرحال کتاب‌ها از چند مسیر داوری عبور می‌کردند که همه اینها فروکش کرده است.
او با بیان اینکه باتوجه‌به قیمت بالا کتاب، کتاب کالای تجملی محسوب می‌شود، گفت: قبلاً مخاطب سه عنوان کتاب که اسمش را شنیده بود می‌خرید و شاید از دوتایش خوشش می‌آمد؛ اما حالا فیلتر مخاطب باتوجه‌به قیمت بالای کتاب، مقداری دقیق‌تر شده و می‌خواهد کتابی را بخرد که مطمئن باشد کتاب خوبی است. در سال‌های اخیر منابع کمک به مخاطب برای انتخاب کتاب، کمتر شده است و به همین دلیل ریزش مخاطب را داشتیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در طول چند سال گذشته عنوان‌های متعدد در ادبیات داستانی دارد منتشر می‌شود اما کتاب‌ها کم‌فروغ هستند. البته این موضوع به نسل‌های مختلف داستان‌نویسی نیز بر می‌گردد و قرار نیست یک جمعیت چند هزارنفره همه نویسنده باشند، از میان آن‌ها شاید ۱۰ نویسنده ماندگار باقی بماند. الان ما با این مسئله مواجه هستیم که به نظرم بحران قابل تأملی است و نامش را بحران ادبیات می‌گذارم و همین باعث می‌شود احساس کنیم بحران مخاطب داریم.
او درباره اینکه گاه این‌طور برداشت می‌شود که نویسنده برای مخاطبان خاصی می‌نویسد و به مخاطب وسیع فکر نمی‌کند، جایگاه مخاطب نیز اظهار کرد: همان‌طور که ادبیات سطح‌بندی شده است، مخاطب نیز سطح‌بندی می‌شود. هر کتابی برای هر مخاطبی نوشته نمی‌شود. ما سبک‌های مختلف نوشتن داریم؛ مخاطبی که کتاب رئالیستی دوست دارد، کتاب رئالیسم جادویی و فانتزی دوست ندارد؛ زیرا مخاطب این اثر نیست. این موضوع نه به معنای پایین‌بودن سطح مخاطب است نه ضعیف‌بودن اثر.
نویسنده «بهار برایم کاموا بیاور» و «ما اینجا داریم می‌میریم» ادامه داد: گاه منِ مخاطب از ناداستان اطلاعی ندارم و زمانی که یک ناداستان می‌خوانم شاید درک درستی از آن نداشته باشم و بگویم کتاب بدی بود. یا ممکن است مخاطبِ ادبیات عامه‌پسند بودم و بعد کتابی از یک نویسنده صاحب‌نام بخوانم و ناگهان با جهانی مواجه شوم که تابه‌حال با آن مواجه نبودم. برخی از نویسنده‌ها سبک خاصی دارند و نمی‌شود گفت نویسنده به مخاطب توجه ندارد. شخصاً این را قبول ندارم و به نظرم در هر ژانر از نویسنده اثر قابل تأملی خلق کند، اثر حتماً خوانده می‌شود.
این داستان‌نویس خاطرنشان کرد: به‌شدت معتقدم اثر خوب هنوز هم سینه‌به‌سینه و از طریق خود مخاطب کشف می‌شود. اگر کار قابل‌تأمل باشد، فرق نمی‌کند از یک کارگاه ادبی بیرون بیاید یا اتاق شخصی یک نویسنده حرفه‌ای، خوانده می‌شود. گاه در کارگاه‌ها اثر شگفت‌انگیزی نوشته می‌شود که نشان می‌دهد نویسنده خوبی است؛ اما نویسنده حرفه‌ای هم داریم که کتاب چهارم و پنجمشان کم‌رمق و اثر ضعیفی است. اگر اثر ضعیف باشد مخاطب درک می‌کند. هر ژانر مخاطب خود را دارد و اگر خوب باشد، حتماً دیده می‌شود.
مریم حسینیان ارتباط خود با مخاطب را عالی می‌داند و با بیان اینکه صفحات مجازی‌اش کاملاً خصوصی است، گفت: در دوران کرونا دو کتاب «بانو گوزن» و «نئوهاوکینگ‌ها» منتشر کردم، دو کتاب با دو سبک متفاوت؛ خب دو سال است درگیر بیماری بودم و «نئوهاوکینگ‌ها» هم روایت این بیماری‌ام است و در این دو سال نمی‌توانستم در جلسه‌ای حضور فیزیکی داشته باشم و همه ارتباط‌هایم مجازی بود و ارتباط خوبی با مخاطبان خود گرفتم. من برای همه مخاطبانم احترام قائلم و جز نویسنده‌هایی هستم که پاسخ تمامی پیام‌ها را می‌دهم. واکنش مخاطبانم برایم مهم است. برایم مهم است که مخاطبانم درباره کتاب‌هایم چه نظری دارند و از جمع‌بندی نظرها استفاده کرده‌ام.
انتهای پیام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت